Famicom Dedektif Kulübü: Kayıp Varis İncelemesi – Klişe Gizemine Güzel Bir Güncelleme
Famicom Detective Club oyunları, Nintendo’nun macera oyunları tarihinin özel bir parçasıdır. 80’lerin sonlarında Famicom Disk Sistemi için piyasaya sürülen, konsol pazarında görsel romanların kapısını açmada etkili oldular ve Famicom Detective Club’ın yaratıcısı, Yoshio Sakamoto, Metroid serisinin arkasındaki itici güç olmaya devam etti. Otuz yıl sonra, Switch’teki her iki oyunun yeni versiyonları sayesinde, Japonya dışındaki izleyiciler nihayet birkaç ölümcül gizemin dibine inmeye çalışan genç bir dedektifin yerine geçebilir. Kayıp Varis, varlıklı bir ailenin lanetli tarihini araştıran iki oyunluk serinin ilkiydi.
Kayıp Varis’teki gizem, sıfırdan kurumsal bir imparatorluk kuran güçlü Ayashiro ailesine odaklanıyor. Ancak ailenin reisi ve şirket başkanı Kiku Ayashiro’nun vasiyetini serbest bırakmasının ardından ailenin dolabında birkaç iskelet ortaya çıkar. Açgözlülük, ihanet ve cinayet ortaya çıkar. İşte burada devreye giriyorsunuz. Genç bir dedektif olarak, yalanlar ve bakımlı sırlarla dolu bu aile hanedanı hakkındaki gerçeği ortaya çıkarmalısınız. Ama kendiniz için en iyi durumda değilsiniz: yakın zamanda karaya çıkıp başınızdan yaralandınız ve geçmişinizi hatırlamıyorsunuz. Başlangıçtan itibaren bahisleri satmaya yardımcı olan ciddi bir ton var ve bol miktarda kırmızı ringa balığı yol boyunca tahmin etmemi sağladı. Bununla birlikte, bunların hiçbiri bariz olandan uzaklaşmıyor: olay örgüsü, yorgun bir amnezi kinayesi ile iyice yıpranmış durumda.
Bununla birlikte, bu oyunun 80’lerin sonunda ortaya çıktığı düşünüldüğünde, macera hala devam ediyor. Şüpheli anlar ve heyecan verici kıvrımlarla, parçalar öngörülebilir olsa bile sonuna kadar yatırım yaptım ve krediler gelmeden önce bazı ayrıntıları hesapladım. En büyük hayal kırıklığım, hikayedeki kilit oyuncuların asla şüphelilerin veya olay örgüsünün ötesine geçemeyecekleri – hikayeyi ilerletmek için fazla karakter gelişimi veya anlamlı bir diyalog alışverişi beklemeyin. Hikaye anlatımı, oyunun çağının bir kanıtı olabilecek, alışılmışın dışında bir şeydir, ancak yine de talihsizdir, özellikle de oyunu yönlendiren görsel bir romanda.
Daha önce de belirtildiği gibi, Famicom Detective Club oyunları, bazı macera unsurlarına sahip görsel romanlardır, yani çevreyi incelerken çok fazla metin okursunuz, bilgi için yerlilerle röportaj yaparsınız ve yeni ipuçları almak için kanıt toplarsınız. Mahkeme salonuna Ace Attorney oyunlarında olduğu gibi girmiyorsunuz, ancak bulgularınıza göre araştırıyor ve kesintiler yapıyorsunuz. Sınırlı etkileşimden biraz hayal kırıklığına uğradım ve stratejimin büyük bir kısmı soru sormaya ve doğru zamanda kanıt sunmaya dayanıyordu. Ara sıra yapılan bilmece işleri karıştırır, ancak genellikle sıkıcı talimatları izlemeyi gerektirdikleri için çözmeyi çok ilginç bulmadım. Her aile üyesi hakkında daha fazla şey öğrenmeye çalışmaktan zevk aldım, böylece motifleri bir araya getirebildim, ancak yavaş ilerleme ve tekrarlayan diyalog genellikle ivmeyi düşürdü.
Bu güncelleme için Nintendo, grafikleri yeniden oluşturdu, Japonca seslendirme ekledi ve hem müzik hem de ses efektlerini güncelledi, bu da bu klasik görsel romanı modernize etmeye yardımcı oldu. Ne yazık ki, bu yeniden yapılanma sadece eski unsurları düzeltmek için çok ileri gidiyor, bu utanç verici çünkü bazı arkaik tasarım seçimleri oyunu geride bırakıyor. Örneğin, istediğiniz yanıtı almadan önce karakterlere aynı soruyu üç kez sormanız gerekir ve bazen olay örgüsünü ilerletmek için sorgulama ve kanıt sunumuna belirli bir sırayla yaklaşmanız gerekir. Sık sık deneme yanılma yöntemine başvurdum, belirli sıraları geçmek için olası her seçeneği her olası sırayla spam olarak gönderdim. Bu eğlenceli değil ve sadece gizemin açığa çıktığını görmek istediğinizde dalmayı bozuyor.
Famicom Detective Club serisinin ilk girişi olan The Missing Heir, görsel roman tarihinde önemli bir noktayı deneyimleme şansı veriyor. Bu gizemi bir araya getirmek ve nereye götürdüğünü görmek inkar edilemez bir çekiciliğe sahip. Bununla birlikte, yeni grafikler kalitede güzel bir sıçrama sunarken, bu yeniden yapılanma, deneyimin bazı arkaik yönlerini değiştirmiyor, hatta karakterleri veya hikayeyi modern zamanlara göre daha ilginç hale getirmeye çalışmıyor. Bir şey olursa, bu serinin geçmişine geri dönmenin cazip bir yolu, bu klasik seriye dair merakımı doyurduğuna sevindim. Maalesef bundan daha fazla etki yaratmıyor.
