Oniki Dakika İnceleme – Cehennemde Sıkışmış
Bir anlatı zaman döngüsü oyununda takılıp kalmak, benzersiz bir cehennem türüdür. Bir yandan, takılıp kalmak mekanik, hikaye ve video oyunlarında nadiren mümkün olan oyuncu katılımı arasında bir bağlantı oluşturur; kahramanınız gibi, kapana kısıldınız, ikiniz de kıramayacağınız bitmeyen bir döngüye yakalandınız. Öte yandan, bir parça ilerlemeden başka bir şey istemediğiniz zaman deneyim sinir bozucu olabilir. Hikayesini 12 dakikada çözen büyüleyici bir oyun olan Twelve Minutes böyle devam ediyor.
Twelve Minutes’ın başlangıcı hemen büyüleyici. Küçük dairenize gelen eşiniz en sevdiğiniz tatlıyı yaptı. Bu özel bir gece çünkü yemeğe oturduğunuzda hamile olduğunu ortaya çıkarıyor. Baba olacaksın. Ama sonra kapı çalar. Polis olduğunu iddia eden bir adam, karınızı sekiz yıl önce babasını öldürmekle suçluyor. Babasına ait bir cep saati aradığını söylüyor. Yapmadığı konusunda ısrar ediyor ama polis ikinizi de yere yıkıyor. Tam bir polis vahşeti eyleminde sizi boğmaya başlar, ancak ölüm anında birkaç dakika önce ön kapınızda uyanırsınız. Akşam kendini tekrar etmeye devam ediyor. Sonra ne yaparsın?
Twelve Minutes bir tıkla ve tıkla macera oyunudur ve bu nedenle, üç odalı daireyi işaret edip tıklarsınız, karınızı zaman döngüsüne ikna etmeye, polis memurunun sizi öldürmesini engellemeye ve gizemi çözmeye çalışırsınız. ön kapınız. James McAvoy, Daisy Ridley ve Willem Dafoe’nun sağlam yazımı ve harika performansları, oyunu yaklaşık altı saatlik çalışma süresi boyunca taşıyor. Özellikle Dafoe, hem ölümcül hem de agresif olan, her döngüde aciliyet duygunuzu güçlendiren mükemmel ve korkutucu bir kötü adamı oynuyor.
İlerleme, ezberlemeye ve deney yapmaya gelir. Ezberleme uzun vadede daha iyi çalışır. Dairedeki her önemli öğenin yerini ve yanıtlanması gereken temel soruları hatırlayabilirseniz, bulmacada daha iyi hale geldikçe yeni keşifler keşfederek her koşuda sağlam ilerleme kaydedebilirsiniz. Ancak mekanik olarak oyun hiçbir zaman istediğim kadar ileri gitmiyor. Polise çelme takmak için ön kapının içindeki parke zemine bir bardak su dökmeye çalışmak gibi saç beyinli planlarım ve deneylerim oyun tarafından tanınmadı. Bu fotoğrafı bu karaktere göstermek gibi her bulmacanın çok kesin çözümleri var ve ancak o zaman ihtiyacınız olan diyalog ağacının kilidini açabilirsiniz. Oyun, bu çözümleri tam olarak istediğiniz gibi bulmanızı bekliyor, bu da çevre ile deney yapmak istediğinizde sınırlayıcı hissedebilir.
Kendi içinde bu kötü bir şey değil, ancak sıkışıp kaldığınızda, kendi zaman döngünüzde kapana kısılmış hissedersiniz. Oyundaki her koşu 10 dakikadan biraz fazla sürüyor, bu da bir sonraki hamlenizi çözemediğinizde zorlu bir zaman kısıtlaması gibi geliyor. Zaman sınırı sinir bozucu olabilir ve her döngünün tekrar eden diyalogu çok sinir bozucu hale gelir. Bir noktada, tekrar tekrar döngüden geçerek bir saatten fazla harcadım, kaçırdığım tek şeyi umutsuzca bulmaya çalıştım. Oyunda ne zaman yaratıcı olmaya çalışsam, yaptığım hiçbir şey bana ilerleme sağlamadı. Tüm süreç sinir bozucuydu.
Twelve Minutes hem anlatısında hem de oynanışında iddialı. Oyuncuları acımasız kurallarıyla kısıtlıyor ve trajedileri beni gerçekten dehşete düşürdü. Oynanışı hiçbir zaman istediğim kadar deney yapmama izin vermese de – yine de bir bardak su planım işe yarasaydı – bu deneyimi düşünmeden edemiyorum. Artık oyunun zaman döngüsüne hapsolmak istemiyorum ama tüm macera benimle kalacak. Twelve Minutes, alışılmışın dışında düşünen, kendi kurallarına göre oynayan bir oyun üzerine bir vaka çalışmasıdır ve sadece bunun için bile değerli bir deneyimdir.
